باکو پایتخت کشور جمهوری آذربایجان است که بزرگترین شهر و همچنین بزرگترین بندر این کشور است.باکو در ساحل غربی دریای خرز در شبه جزیره آب‌شوران قرار دارد و یکی از مناطق نفت خیز جمهوری آذربایجان است که در تابستان دارای آب و هوای معتدل است که گردشگران زیادی را به خود جلب می کند.
با وجود صادرات نفتی که ثروتی بزرگ برای این شهر داشته، روز‌به‌روز بر تعداد بناهای جدید و آسمان‌خراش‌های باکو اضافه می‌شود. در بین این آسمان‌خراش‌ها و بناهای مدرن، کوچه‌پس‌کوچه‌های محله‌های قدیمی شهر، خودنمایی می‌کنند.
اگر شما هم مانند من مشتاق دیدن جاذبه های زیبای شهر باکو هستید و قصد سفر به آذربایجان را دارید در ادامه این مقاله همراه جاذبه ها باشید تا با جذاب ترین مکان های دیدنی باکو آشنا شوید.
شهر قدیم باکو
گشت و گذارتان میان دیدنی‌های باکو از شهر قدیم شروع می‌شود که آذری‌ها به آن ایچِری شهر می‌گویند. این بخش قلب تاریخی باکو است که میان دیوارهای کنگره‌دار محصور شده و قدمتش به قرن دوازدهم برمی‌گردد.
گردش در شهر قدیم، سفر کوتاهی به دل تاریخ است: خیابان‌ها و کوچه‌های باریک، معماری سنگی زیبای بناها، رستوران‌های کوچک محلی، سوغاتی‌فروشی‌های نقلی و موسیقی فولک آذری که همه جا شنیده می‌شود.
در سال ۲۰۰۰ شهر قدیم باکو به همراه دو دیدنی مهمش یعنی برج دختر و قصر شیروان شاه به لیست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند. ورود به شهر مجانی است اما برای بازدید از برج دختر و کاخ و موزه شیروان شاه باید بلیط تهیه کنید.
قلعه دختر ( قیز گالاسی )
برج دختر که آذری‌ها به آن قیز قالاسی و در انگلیسی به آن مِیدن تاور می‌گویند، مهم‌ترین نماد تاریخی شهر باکو است. از بام این برج ۲۹متری می‌توان دیدنی‌های باکو به خصوص شهر قدیم و خلیج باکو را تماشا کرد و عکس‌های پانورامایی گرفت. گفته می‌شود بنای اولیه برج بیشتر از ۱۰۰۰ سال قدمت دارد، اما سازه فعلی به قرن ۱۲ برمی‌گردد.
اسم این برج باعث شده داستان‌های عجیب و غریب و افسانه‌های جالبی در موردش گفته شود که توی بیشترشان رد پای یک دختر شاه پریان دیده می‌شود. برج دختر با ۲۹ متر ارتفاع و ضخامت ۵متری دیوارهایش، در زمان خودش سازه باورنکردنی و شگفت‌انگیزی بوده است.
کاخ شیروان شاه باکو
تصویر قصر شیروان شاهان (که ۸۰۰ سال بر این منطقه حکومت می‌کردند)، روی اسکناس‌های ۱۰ ماناتی جمهوری آذربایجان چاپ شده است.
وارد حیاط اصلی کاخ که بشوید، دروازه کوچکی سمت چپ می‌بینید که به دیوان‌خانه می‌رود. دیوان‌خانه ساختمان گنبدی‌شکل هشت ضلعی است که شروانشاه خلیل الله اول جلسه دیوان خود را اولین بار در آنجا تشکیل داد.
طاق‌های سنگی و کنده‌کاری‌های ظریف قصر را که تماشا کردید، سری هم به مسجد کاخ بزنید که سه ورودی مختلف دارد: یکی برای شاه، یکی برای زنان و یکی برای کارکنان قصر. خوب است چند منات اضافه‌تر بدهید و از راهنمای صوتی انگلیسی هم استفاده کنید که اطلاعات کامل و جالبی در مورد تاریخچه قصر می‌دهد.
مرکز فرهنگی حیدرعلی‌اف
این سازه حیرت‌انگیز مدرن‌ترین دیدنی باکو است؛ اثر معماری برجسته‌ای از زاها حدید طراح و معمار مشهور که با فرم دهی به اشکال انتزاعی، موج‌های جالب و انحناهای چشم‌نواز ایجاد کرده.
طراحی فوق‌العاده بنا در کنار رنگ سفید و شفافش، باعث شده خیلی‌ها فقط برای دیدن نمای ساختمان به اینجا بیایند. یادتان باشد، قبل از ورود به ساختمان، دوربینتان را بردارید و از زاویه‌های مختلف از نماهای بیرونی بنا عکس بگیرید.
داخل مرکز هم نمایشگاه دائمی از لوازم، هدایا، اتومبیل‌ها و لباس‌های حیدرعلی‌اف، رییس جمهور محبوب آذربایجان می‌بینید. در این مرکز، کنسرت و برنامه‌های فرهنگی و هنری مختلف برگزار می‌شود.
برج‌های شعله باکو
این سه برج شیشه‌ای با انحناهای سینوسی و رنگ آبی، بلندترین آسمان‌خراش‌های شهر باکو و نماد معماری معاصر آن هستند. برج‌های شعله بین ۱۶۰ تا ۱۸۰ متر ارتفاع دارند و آنقدر غول‌آسا هستند که از فاصله‌های دور هم به خوبی دیده می‌شوند.
در طراحی این برج‌ها از آتش الهام گرفته‌اند و نورپردازی شبانه آن‌ها طوری است که مثل شعله‌های آتش روی سیاهی آسمان دیده می‌شوند.
بعضی شب‌ها هم به رنگ پرچم ملی آذربایجان درمی‌آیند. شب‌ها از دورترین نقاط شهر هم می‌توانید شعله این برج‌های سر به فلک‌کشیده را ببینید. چند تا از رستوران‌های خوب باکو را هم حوالی همین برج‌ها می‌توانید پیدا کنید.
موزه ملی تاریخ آذربایجان
موزه ملی، بزرگترین موزه آذربایجان است که در عمارت محل سکونت زین‌العابدین تقی‌اف ساخته شده. تقی‌اف سرمایه‌دار نیکوکار و اهل فرهنگ آذربایجانی بود و چندین مدرسه و روزنامه در آذربایجان تاسیس کرد.
این موزه در سال ۱۹۲۰ ساخته شده و تاریخ و فرهنگ آذربایجان را در در چند گالری مختلف نشان می‌دهد: نمایشگاه تاریخ مدرن، نمایشگاه انسان‌شناسی، نمایشگاه تاریخ باستان و میانه آذربایجان و چند گالری و مجموعه دیگر. جدا از این‌ها ساختمان موزه و طراحی داخلی سالن‌هایش هم حسابی دیدنی است.
کانال آبی ونیز کوچک
اگر تا به‌حال به شهر کانال‌ها (ونیز) سفر نکرده‌اید، می‌توانید به جای آن به ونیز کوچک باکو بروید. قسمت کوچکی از بلوار باکو ۲ جزیره بزرگ دارد.
مردم محلی و گردشگران چند مانات می‌پردازند و سوار قایق‌هایی می‌شوند که در سیستم کانال‌های مصنوعی رفت و آمد می‌کنند؛ این کانال برای اولین بار در دهه ۶۰ میلادی افتتاح شد و امروزه برای تجربه بعدازظهری رمانتیک می‌توانید به این مکان بروید.
موزه فرش آذربایجان
یکی دیگر از اولین‌ها در جمهوری آذربایجان: موزه فرش در سال ۱۹۶۷ افتتاح و به اولین موزه در نوع خود در جهان تبدیل شد. ساختمان این موزه به شکل فرش لوله شده طراحی شده است و اینجا می‌توانید در مورد فرشبافی سنتی و اهمیت آن در فرهنگ این کشور یاد بگیرید.
کوه آتشین (ِYanar Dagh)
یانار داغ یا کوه سوزان، شعله‌ی آتش دائمی است که بسیار بزرگ‌تر از آتش آتشگاه است و طول آن به ده متر می‌رسد و از دهه‌ی ۱۹۵۰ درحال سوختن است.
دلیل وجود شعله در یانار داغ، وجود لایه‌هایی از گاز طبیعی است که در دل یانار داغ وجود دارد. این کوه در تمام روزهای سال در طول شبانه‌روز روشن است و خاموش نمی‌شود. حتی بارش باران هم باعث خاموش شدن شعله‌های این کوه نشده است .
بلوار باکو
بلوار باکو پیاده‌رویی به طول ۳٫۵ کیلومتر است که در امتداد دریای خزر کشیده شده و یک پارک تفریحی، چند بار و کافه، یک باغ کاکتوس، کانال آبی ونیز کوچک و چشم باکو (چرخ و فلک بزرگ) در آن قرار دارد.
این بلوار از میدان پرچم ملی شروع می‌شود و تا میدان آزادی ادامه می‌یابد. از بلوار باکو می‌توانید چشم‌انداز زیبایی بر برج‌های شعله داشته باشید و در با قدم زدن در امتداد ساحل، بعدازظهری پرآرامش را سپری کنید.
موزه‌ی ادبیات نظامی گنجوی
این موزه در ساختمانی زیبا در نزدیکی میدان فواره قرار دارد و گرامیداشتی برای شاعر بزرگ پارسی‌گوی است. این شاعر گرچه در غرب به‌اندازه‌ی بسیاری از شاعران دیگر شناخته شده نیست، ولی غیر از آذربایجان و ایران در بسیاری از کشورهای دنیا ازجمله تاجیکستان و افغانستان شهرت دارد.
این شاعر را پیشوای داستان‌سرایی در ادب فارسی می‌دانند. ترجمه‌ی اشعار نظامی شاید برای کسانی که فارسی‌زبان نیستند کمی سخت و غیرممکن باشد؛ از این‌رو، بازدید از این موزه، می‌تواند افراد زیادی را با اندیشه‌ها و آثار این شاعر بزرگ آشنا کند.
معبد آتشگاه باکو
برای اینکه خودتان را به معبد آتشگاه برسانید، باید اتوبوس شهری سوار شوید، زیرا با مترو به این معبد دسترسی ندارید. البته ممکن است کار سختی باشد، چون ممکن است هیچ‌کس در ایستگاه اتوبوس انگلیسی بلد نباشد.
این معبد باستانی زرتشتی، به‌خاطر شعله‌های دائمی‌اش، مکانی بسیار مقدس بوده است. این شعله‌های دائمی از گازی که در زیر زمین جریان داشته، نشئت می‌گرفته است.
البته منبع آن گاز مدت‌ها است که به پایان رسیده، ولی امروزه آتش دائمی دیگری در این محل برپا شده است. بنای معبد در قرن هجدهم ساخته شده و با وجود سادگی، بسیار دیدنی است.
سالن تئاتر اپرا و باله جمهوری آذربایجان
باکو قبل از شوروی و زمان کشف اولین چاه نفت، ثروتمند بود و بهترین معماران اروپایی روز آن دوران را جذب کرد. این سالن تئاتر توسط Nikolai Bayev طراحی و در سال ۱۹۱۱ افتتاح شد. امروزه شما می‌توانید در این سالن اجراهای خیره‌کننده را شاهد باشید یا از معماری هنر نوی باشکوه آن لذت ببرید.
کاخ خوشبختی (Palace of Happiness)
کاخ خوشبختی که امروزه با نام کاخ ثبت ازدواج نیز شناخته می‌شود، ترکیبی از زیبایی با داستان عاشقانه و اندوه بسیار است. مرتضی مختار اف ساختمانی ساخت که دقیقا شکل بنایی بود که همسرش در فرانسه دیده و پسندیده بود. در سال ۱۹۱۲، مرتضی معشوقه خود را با کاخ نئوگوتیکی بزرگی شگفت‌زده کرد؛ این ساختمان یکی دیگر از شاهکارهای Jozef Plosko است.
کاخ اسماعیلیه (Ismailiyya Palace)
این کاخ گوتیکی ونیزی عجیب، داستان تلخی دارد. در اوایل قرن بیستم، پسر آقا موسی نق اف، از اشخاص مهم و برجسته در صنعت نفت باکو، فوت کرد.
اسم پسر او اسماعیل بود که در اثر بیماری سل درگذشت. آقا موسی یک معمار سرشناس لهستانی به نام Jozef Plosko را استخدام کرد تا به یاد پسرش، ساختمانی را طراحی کند؛ این بنا در سال ۱۹۱۳ افتتاح شد.
او هزینه ساخت این پروژه را تامین و سپس آن را به انجمن خیریه مسلمان اهدا کرد. این بنا به سالنجلسات و اجتماعات انجمن تبدیل شده بود و امروزه آکادمی ملی علوم آذربایجان در کاخ اسماعیلیه مستقر است.
امیدوارم توانسته باشیم در این مقاله بهترین دیدنی های باکو را برای شما با عکس معرفی کرده باشیم.
