معرفی شهر خوزی در استان فارس

خوزی نام شهری از توابع بخش وراوی در شهرستان مهر در جنوب استان فارس در جنوب ایران واقع شده‌است. کشاورزی و دامداری از جمله شغل اکثر مردم این شهر می‌باشد. دین مردم خوزی اسلام (مذهب شیعه) و زبانشان فارسی است.

فهرست نمایش

تاریخچه خوزی

مکان فعلی خوزی درواقع سومین مکان است یعنی این خوزی که مردم الان دران سکونت دارند بعداز دوبارجابجایی نسبت به مکانهای قبلی خود در محل فعلی ان بنا نهاده شده است طبق گفته های پیشینیان و سالخوردگان و طبق شواهد و قراین عینی و بجامانده از قدیم ونظریه های متعدد مشخص گردیده که مردمان خوزی باستان یعنی اولین کسانی که خوزی قدیم را بنا نهادند و در آنجا مستقر شدند محل زندگی خود را در جای کنونی گلزار شهدای فعلی و اطراف آن انتخاب کردند و خوزی را در آنجا بنا نهادند و طبق شواهد و گفته های پیشینیان خود محل گلزار شهدای فعلی که به شکل تپه ای می ماند در واقع قلعه ای بوده که آن زمان ساخته بودند که در اطراف آن هم خانه های مردمان آن روز خوزی بوده که بعد از گذشت زمان وبه علت شیوع بیماری های همه گیر و شاید به علل نامعلوم دیگری مردم خوزی اولیه از آنجا نقل مکان کردند که بعد از تخلیه از آنجا و خراب شدن بناهای آن همان قلعه به مرور زمان به صورت تپه ای از گل درآمد . مردم بعد از تخلیه آنجا کوچ دسته جمعی کردند و به محلی که امروزه بنام ده کهنه شهرت دارد نقل مکان کردند، ده کهنه در واقع همین جایی است که گوراب خوزی پایین آن ساخته شده و در اطراف امامزاده شاه محمد پاییتی بوده و در آنجا خوزی دوم را بنا می نهند و به زندگی در آنجا می پردازند که در واقع نزدیک به رود خانه فصلی یا دره هم بوده است و بقایای چاهی بنام چاه حسن و حسین هم هنوز در آنجا وجود دارد همچنین بقایای ظروف سفالی و سنگ قبر و غیره در آنجا یافت شده است بعد از مدتی طولانی که مردمان خوزی دوم در آنجا به زندگی ادامه می دهند بازهم به علت شیوع بیماری های همه گیر که مجبور بودند خانه خود را رها کنند وعلت های دیگری که بازهم نامعلوم است از آنجا هم نقل مکان کرده و تعدادی از آنها که از بیماری ها جان سالم بدر برده بودندبه طرف مکان فعلی خوزی میدان امام خوزی کنونی کوچ می کنند و در آنجا خوزی سوم را بنا می نهند و خانه های خود را می سازند و زندگی خود را شروع می کنند کم کم جمعیت آنها زیاد تر شده و در اطراف خانه های خود به کشاورزی و دامداری نیز مشغول می شوند بعد از مدتی قلعه ای بنا می کنند و خانی در انجا مستقر می شود که بنای قلعه هنوز هم پابر جاست و در کنار آن برکه های آب شیرین می سازند و اطراف روستا و خانه هایشان حصار و دیواری می سازند و جند دروازه برای ورود و خروج از خوزی بنا می کنند که دروازه اصلی آن بنام شهروند معروف بوده زندگی مردم هم ادامه داشته و در کنا ر آن دامداری و کشاورزی به خصوص در زمین هایی بنام بگدون و شلدون و غیره که آب آنها از قنات هایی که در کوه حفر شده بوده تامین میکردند و از انجا اب را به طرف خوزی برای کشاورزی و مصارف دیگر هدایت میکردند همچنین چند تا حلقه چاه نیز در مکانهای مختاف خوزی حفر کرده بودند که از اب انها استفاده میکردند زندگی در خوزی سوم ادامه داشته تا بعد از انقلاب که حکومت های خانی برا ندازی می شود و به تبع ان حکومت خانی در خوزی نیز بر چیده می شود و کم کم خوزی گسترش می یابد و جمعیت نیز بیشتر میشود تا اینکه در حال حاضر مردم خوزی به طرف زمین های بالا دست خوزی که بنام شهرک معروف است روی اورده اند و در حال حاضر پتانسیل شهر شدن در خوزی وجود دارد زیرا هم جمعیت زیاد شده و هم مکان خوزی گسترش یافته است.

نام فعلی خوزی نیز به معنی محل کاشت نیشکر است، خوزی یعنی محلی که در آن نیشکر کشت می‌شده است و هم می‌توان گفت که این اسم هم بخاطر این است که احتمالاً در آن زمان در خوزی قدیم نیشکر کاشت می‌شده به این اسم معروف شده است.

آثار باستانی خوزی

امامزاده محمد(ع)در تنگ خوزی، قبرستان قدیمی خوزی که سنگ قبرهایی مربوط به ۷۰۰ سال قبل در ان وجود دارد قناتهای واقع در خوزی که قدمت آن بیش از دویست سیصد سال می‌باشد.

استودانهای خوزی

این آثار در دشت جنوبی در فاصله ۹ کیلومتری جنوب شهر مهر وجنوب این دهستان واقع شده‌است. این استودانها با تبحر خاص و به شکل بسیار زیبایی در دل کوه کنده شده‌است و فاصله آنها تا سطح زمین حدوداً ۱۰ متر می‌باشد. با توجه به مشابهت آنها با آثار تاریخی مربوط به ایران باستان و نحوه تزئین اطراف استودانها این آثار مربوط به قبل از اسلام می‌باشد.