یکی دیگر از جاهای دیدنی لاهیجان آرامگاه کاشف السلطنه است .وقتی از چای ایرانی صحبت می‌کنیم نمی توانیم لاهیجان را نادیده بگیریم زیرا لاهیجان پایتخت چای ناب ایرانی است. انتقال چای ابتدا از جاده ابریشم توسط چینی ها انجام می شد و به تدریج کشت و تولید آن در هندوستان رونق یافت و از راههای بازرگانی جنوب به ایران نیز وارد می شد. برای اینکه کشت و مصرف چای در همه طبقات عمومی شود سختی ها و محدودیت های زیادی کشیده شد تا سرانجام حاج محمد میرزا قوانلو ملقب به کاشف السلطنه به تشویق مظفرالدین شاه به این امر همت گمارد.
حاج محمد میرزا کاشف‌السلطنه چایکار در سال ۱۲۷۴ خورشیدی ۴ هزار نهال چای از هند خریداری و به ایران و شهر لاهیجان آورد. ایشان بر این باور بود که نباید پول مملکت برای خرید؛چای، قند و نفت از ایران خارج شود. در آن سالها ده کرور (پنج میلیون تومان) برای واردات چای هزینه می‌شد.پس از فوت حاج محمد میرزا کاشف‌السلطنه چایکار، ایشان را روی تپه‌ای از چای که توسط وی در سال ۱۳۰۷ شمسی خریداری شده بود دفن کردند، مزارشان ابتدا به عنوان مقبره کاشف السلطنه مورد بازدید قرار می‌گرفت که با تکمیل ساختمان نیمه کاره مجاور آرامگاه و از سال ۱۳۷۵ به عنوان موزه تاریخ چای ایران مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
موزه تاریخ چای ایران دارای سه قسمت همچون آرامگاه که با برجی مرتفع و چهارگوش در غرب و سالن اصلی که با دو اتاق به ابعاد حدود ۱۴ مترمربع در شرق جای دارند. فضای داخلی آرامگاه حدود ۶۱ متر و مساحت اصلی آرامگاه (از بیرون) با توجه به جداره ها ۸۶متر است. کف آرامگاه با مرمر سفید مفروش شده و دیواره های جانبی به صورت مدور و با ۸ ستون که هر کدام از آنها ۱۵ متر ارتفاع دارد تا سقف امتداد یافته است. ارتفاع برج آرامگاه کاشف السلطنه از بیرون ۱۵.۵۰ متر با پایه سنگی و بتونی و با محوریت بر روی ۸ستون احداث شده، جداره اصلی آن تا سال ۸۹ با سنگ تیشه‌ای طوسی نما سازی شده بود که بعدها با آجر فشاری بر روی آن قرمز رنگ شد .
این طرح با غرفه بندی و بهره گیری از تزییناتِ سُنتی چوبی بسیار زیبا در دو طبقه ی پلکانی شکل، در شهریور ۱۳۷۵ افتتاح شده است.
در موزه تاریخ چای ایران ۵۳۲ قلم اشیای تاریخی ثبت شده است. غرفه‌های این تالار در دیوارهای جانبی و به صورت جعبه آئینه‌ای سراسری ایجاد شده است، در طبقه همکف در داخل ویترینها دو سماور روسی، سینی نقره، انگاره ساخت اصفهان، پیمانه و جعبه چای، چپق کیسه توتون، قهوه‌خوری چینی، مشربه و دست‌نوشته‌های کاشف‌السلطنه در معرض دید قرار گرفته‌اند.
در ویترین های طبقه دوم ظروف سفالی، زیورآلات و اشیای عصر اشکانی و سلجوقی، اسناد و قباله، تسبیح، جاجیم، پیمانه شیر، هاون چوبی، تغار کوچک چوبی، تنگ و غیره به نمایش درآمده است. همچنین مراحل کشت، برداشت نگهداری و پرورش بوته چای و فرآوری و آماده سازی آن نیز در غرفه‌های متعدد نشان داده شده است.
این مقبره در حال حاضر یکی از دیدنی های شهر است که در کنار موزه تاریخ چای قرر دارد. این موزه در سال ۱۳۷۵ به همت سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۷۶۹ ثبت وتبدیل به موزه شد. این موزه از صبح ساعت ۸ تا ۶ غروب بغیر از دوشنبه ها برای بازدیدعموم باز است.
