این همان هایکو (شعر ژاپنی) است که ماتسوو باشو بعد از صعود از پله های سنگی معبد ریشاکوجی در سال 1689 نوشت. امروز از این شاعر پیروی کنید، شاید به آرامش کامل نرسید اما کمی آرام خواهید شد. این معبد در استان یاماگاتا شمال ژاپن، در خارج از مسیر منطقه توهوکو واقع شده و کمتر از 2 درصد بازدیدکنندگان بین المللی کشور را به خود اختصاص داده است.
می توانید در میان منظره ای از کوه ها و چشمه های آبگرم معابد بودایی را کشف کنید، در یک مسافرخانه سنتی اقامت کنید، در هیولاهای برفی به اسکی بروید (درمورد هیولاهای برفی بیشنر خواهید خواند)، همه این ها را بدون هیچ مشکلی می توانید در مقصدهای محبوب تر مانند کیوتو و استراحتگاه های زمستانی هوکایدو تجربه کنید. یک فرقه از پارسایان کوهستانی مستقر در استان یاماگاتا می توانند به شما در یافتن مسیر کمک کنند. در این فهرست بهترین مکان ها برای بازدید در این منطقه فراموش شده فرهنگی و طبیعی وجود دارد.
معبد ریشاکوجی: پله ای به بهشت
ریشاکوجی که عموما با نام یامادرا (معبد کوهستانی) شناخته می شود، یکی از مقدس ترین مکان ها در منطقه است. این معبد در سال 860 میلادی ساخته شد و در امتداد صخره های سنگی در جایی قرار گرفته که تصور می شود روح مردگان در آن جمع می شود. بیش از هزار پله سنگی به سروهای قدیمی برجسته، سنگ قبرهای پوشیده از خزه، بناها و مجسمه ها منتهی می شود.
حتما برای لمس مجسمه آمیدا بودا در سالن دعای ننبوتسودو متوقف شوید، زیرا اعتقاد مردم بر این است که این مجسمه قدرت درمانی دارد. فراتر از سالن اوبادو، مرز بین بهشت و جهنم، به سمت گودایدو که یک عرشه مشاهده با چشم اندازهای گسترده از رشته کوه های اطراف می باشد، بالا بروید.
موزه یادبود یامادرا باشو: استاد 17 واجی (هجا)
احتمالا از بین تمام موزه هایی که به شاعر برجسته هایکو ژاپنی اختصاص داده شده، موزه یادبود یامادرا رضایت بخش ترین موزه باشد (و در این موزه اطلاعات زیادی به زبان انگلیسی موجود است). باشو از طریق مسیر 1490 ماسلی توهوکو به یامادرا آمد، و با استفاده از سبک هایکو و مشاهدات خود، جاده باریک به سمت شمال عمیق را سرود که اولین بار در سال 1702 منتشر شد.
در موزه نمونه هایی از آثار این شاعر، مطالب مربوط به سفر وی به توهوکو و همچنین آثار هنری بسیاری از شاگردان و پیروان باشو را خواهید یافت. شاید بخواهید در موزه وارد مسابقه سالانه شعر هایکو به زبان انگلیسی شوید. حداقل می توانید قبل از صعود از پلکان سنگی معبد بزرگ، با چای سبز ماچا خود را تقویت کنید.
قطار گردشگری کایری: یک سفر شاد
کایری بخشی از شبکه “قطارهای شاد” است که هدف آن افزایش سفرهای ریلی می باشد. این خط ریلی با استفاده از یک قطار ترکیبی دیزلی با چهار ماشین، در امتداد خط ساحلی شهرهای ساکاتا و نیگاتا حرکت می کند. این سفر 2.5 ساعته با عبور از مناظر دیدنی دریای ژاپن، دشت های داخلی و سه کوه مقدس دوا همراه است.
اما آنچه که این سفر را شگفت انگیز می کند، منویی است که توسط سرآشپزهای برخی از رستوران های معروف منطقه ایجاد شده است. می توانید از خلاقیت های آن ها در ماشین ناهارخوری لذت ببرید یا از قبل بنتو (نوعی غذا) سفارش دهید.
سفر در رودخانه موگامی: مسیر برنج
در دوران ادو (1603 تا 1867)، رودخانه 142 مایلی موگامی به عنوان یک مسیر حیاتی برای کاشت برنج، گل گلرنگ، سویا و مسیر بازرگانی برای سفر به قطب تجاری ساکاتا عمل می کرد.
حتی باشو در سفر خود به توهوکو، با قایق از رودخانه موگامی عبور کرد. امروزه می توانید یک سفر دریایی یک ساعته که توسط خط عبور بیزو رودخانه موگامی ارائه می شود را تجربه کنید. احتمالا این منظره در پائیز، یعنی هنگامی که برگ ها با رنگ های قرمز، نارنجی و زرد روی تپه های حاشیه ای و صخره ها و آبشارها می ریزند، در بهترین حالت ممکن باشد.
در طول راه، قایقران مسافران را با آهنگ های محلی سرگرم می کند و مدت کوتاهی را در یک کافه شناور متوقف می شود که در آنجا می توانید ماهی شیرین کباب شده روی چوب را امتحان کنید.
انبارهای برنج سانکیو سوکو: طبقه ذخیره سازی
برنج یک کالای بسیار با ارزش برای کسانی بود که در رودخانه موگامی کار می کردند. در دهانه آبراه ساکاتا، کیسه های برنج بر روی ردیف انبارهایی که در سال 1893 ساخته شده بودند، ذخیره می شدند. از 12 انبار سانکیو سوکو، 9 انبار هنوز هم کار اصلی خود را مانند گذشته انجام می دهند. این سازه ها به نحوی ساخته شده اند که سایه های درختان زلکووا مناسب برای تنظیم دما و رطوبت باشد و سقف های دولایه برای جریان هوا و دیوارهای چوبی روغن کاری شده در برابر آفت ها از برنج محافظت می کنند.
حتی کانال های باریک اطراف ساختمان ها نیز با هدفی خاص ساخته شده بودند، آب برای جلوگیری از آسیب خرچنگ ها و موش های صحرایی و دیگر آفت ها مناسب بود. سه انبار باقی مانده اکنون دارای یک رستوران، موزه تاریخی برنج شونای و ساکاتا یوم نو کورا، یک فروشگاه صنایع دستی که از آن می توانید مواد غذایی نقاط مختلف یاماگاتا را تهیه کنید، می باشند.
عمارت خانواده هما: باغ ها و زندگی راحت
هنگامی که ساکاتا به عنوان شهری بندری رونق گرفت، برخی از بازرگانان آن ثروتمند شدند. یک نکته: خانواده هما معروف به ثروتمندترین زمین داران قرن هجدهم و نوزدهم ژاپن بودند. موزه هنری هما، آثار اربابان فئودالی این خانواده را به همراه آثار خریداری شده متعلق به دوره ادو، به نمایش می گذارد. در نزدیکی موزه، ویلای سیانکاکو قرار دارد که در سال 1813 ساخته شده و بعد ها به انحصار امپراطور شوآ هیروهیتا در آمد.
این ویلا مشرف به یک باغ پرپیچ و خم کوچک است که بر روی یک حوض قرار گرفته و دارای سنگ های ماسه ای است که از سراسر ژاپن گردآوری شده اند. خانواده هما برای تامین کارگران مورد نیاز در ماه های زمستانی، کارهای باغ را نیز به آنها می سپردند. در روزهای روشن می توانید کوه چوکای، بالاترین قله یاماگاتا را ببینید.
موزه عکاسی کن دومون: تصاویر پس از جنگ
کن دومون عکاس فعال ژاپنی پس از جنگ بود و عکس های بی نظیری از افراد مشهور و عادی و صحنه های زندگی روزمره را ثبت می کرد. عکس های او از هنر مذهبی به هدف آشکار کرده روح ژاپن گرفته شده و در یک معبد معروف 3 بعدی قرار گرفته و حتی مسافران آرزو می کنند که دوباره به آنجا برگشته تا عکس ها را ببینند.
پس از آنکه دومون تمام 70.000 اثر خود را به زادگاه خود ساکاتا اختصاص داد، این موزه در سال 1983 با عنوان نخستین موزه اختصاصی عکاسی ژاپن افتتاح شد. تعدادی از دوستان هنرمند دومون آثار خود را نیز ارائه دادند از جمله؛ ایسامو نوگوچی که مجسمه وی حیاط فضای باز ساختمان معاصر موزه را متمایز می کند.
یامابوشی: مسیری با راهبه های کوهستانی
بیش از 1400 سال، پیروان فرقه شوگندو که ترکیبی از اصول بودایی با پرستش طبیعت شینتویسم است، سه کوه مقدس دوا را می پرستند. رفتن به هر کدام از این سه کوه، سفر از مرگ تا تولد است زیرا کوه هاگور نشانه زندگی حال، کوه گاسان نشانه زندگی گذشته و کوه یودونو نشانه زندگی آینده است. راهبان شوگندو به نام یامابوشی بر این باورند که از طریق تمرینات سخت و به باور برخی، خسته کننده، و با پیوند با طبیعت می توانند با خود ارتباط برقرار کنند و به الهامات معنوی دست یابند. پس از انجام جلسات پنهانی، جلسات آموزشی برای افراد بیگانه آزاد خواهد شد.
وظایف شامل پیاده روی در مسیرهای سخت، غسل در نهرهای کوهستانی سرد و زیر آبشارها و مراقبه، مناجات و وعده های غذایی ساده گیاهی می باشد. خدایان هر سه قله در کوه هاگور ساخته شده اند، جایی که 2446 پله سنگی در گذشته به یک بتکده چوبی قرن چهاردهم و یک درخت سرو هزار ساله در مسیر قله منتهی می شود.
زنپوجی: استراحت در معبد بودایی
اگر دوست دارید آنچه که در معبد بودایی قرار دارد را بدون سخت گیری های آموزش یامابوشی تجربه کنید، معبد زنپوجی، 10 اتاق ساده تاتامی، وعده های غذایی گیاهی، مراقبه زازن، و مراسم دعای صبحگاهی در ساعت 5:30 صبح را ارائه می دهد. زنپوجی در نزدیکی شهر قرن نهمی تسوروکا واقع شده است.
این معبد به خدای اژدهای آب اختصاص داده شده و به همین جهت در میان کسانی که در میان صنعت ماهیگیری مشغول هستند، طرفداران زیادی دارد. در سال 1883، کمک های اهدایی از سوی این مریدان باعث ساخت گنبد 5 طبقه که در نوع خود در ژاپن منحصر به فرد است، شد. در داخل تالار 500 آرهات، مجموعه ای حیرت انگیز از بیش از 500 مجسمه که هر کدام نشانگر شاگردان بودا است، قرار دارد.
گینزان اونسن: مملو از مناظر
83 استراحتگاه اونسن استان یاماگاتا، انتخاب های زیادی برای مراقبت و درمان بیماری های خاص را ارائه می دهد. اما هیچ کدام از آن چشمه های آبگرم امکاناتی مانند گینزان اونسن، که شبیه به قاب چوبی از دوران ادو به نظر می رسد، ندارند ( اجازه ورود به ماشین هایی را می دهد که نمی توانند وارد منطقه شوند).
گینزان در دره ای باریک قرار دارد و هر دو سمت آن را رودخانه احاطه کرده و همچنین تعداد کمی فروشگاه و رستوران و ده ریوکان (مسافرخانه سنتی) را شامل می شود. تعداد محدود اقامتگاه ها به این معنی است که برای اقامت در این منطقه باید حداقل از 6 ماه قبل اتاق رزرو کنید. از بین 4 کاروانسرای چوبی که بیش از یک قرن پیش ساخته شده اند، مسافرخانه نوتویا که مالکیت آن به هفده نسل قبل برمی گردد بسیار برجسته است.
فوجیا یک مسافرخانه مدرن با ویژگی های سنتی است؛ توسط کنگو کوما طراحی شده و اعتبار آن به خاطر ورزشگاه ملی توکیو است که برای بازی های المپیک تابستانی 2020 ساخته شده است. به دلیل بارش شدید برف در گینزان، زمستان بهترین زمان برای بازدید است.
زائو اونسن: اسکی با هیولاهای برفی
اجازه ندهید که به شما بگویند آدم برفی بزرگ یک افسانه است. در زمستان های پیست اسکی زائو اونسن در یاماگاتا، یک خانواده از هیولاهای برفی، در دامنه ها جمع می شوند. این پدیده به خاطر یخ زدم برف و یخ روی درختان اتفاق می افتد به طوری که باعث می شود شکل های بی نظیری در اطراف پیست اسکی و مناطق اسنوبورد ایجاد می شوند. بهترین زمان برای دیدن هیولاهای برفی در ماه فوریه است اما اسکی از ماه دسامبر تا ماه مه برگزار می شود.
در تابستان پیاده روی بسیار محبوب است در حالی که در تمام سال در موزه نوشیدنی یاماگاتا زائو می توانید نوشیدنی تخمیری ژاپن را امتحان کنید. این مکان درواقع کافه ای بسیار شناخته شده است و به سختی می توان این نوشیدنی تخمیری را از میان 49 نوشیدنی متنوع کارخانه ای تشخیص داد. اگر هنگام بازدید از هیولای برفی کمی دچار مشکل شدید، یعنی زمان آن است که نوشیدن را متوقف کنید.
