در زیر کنیبه و نقش برجسته داریوش اول در بیستون بقایای یک بنای سنگی دیده می شود. این بنا صفه ای به بلندی یک و نیم متر است و به صورت خشکه چین با سنگ های نتراشیده ساخته شده است. بر روی این صفه، راهرویی به عرض یک و نیم متر و درازای هفت متر وجود دارد که بنا را به دو بخش تقسیم می کند.
در انتهای این راهرو،اتاقی به ابعاد 5/3 در 5/6 متر قرار دارد. دو طرف پهنای اتاق را شکاف کوه و انتهای آن را دیواری به عرض یک و نیم متر و طول پنج و نیم متر مسدود می نماید. در کاوش های باستان شناختی این بنا، قطعه سفال هایی به دست آمد که با سفالینه های مادی شناسایی شده از گودین تپه کنگاور و نوشیجان ملایر قابل مقایسه است. کاوشگران این بنا را نیایشگاهی از دوره ماد می دانند.
از دیگر بناهای این محوطه تاریخی می توان به کاروانسرای ایلخانی ، کاروانسرای شاه عباسی ، پل خسرو و پل بیستون اشاره کرد . همچنین غارهای تاریخی مرخول ، مر تاریک، شکارچیان، مردو در مر آفتاب نیز جز این محوطه است.
نیایشگاه مادی یکی از جاذبه های تاریخی بیستون است که این اثر در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۸۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
