جاذبه شگفت انگیز معبد صخره طلایی در مون | میانمار

میانمار (برمه سابق) کشوری در آسیای شرقی است که تا ۱۹۴۸ مستعمره‌ی بریتانیا بود و الان به عنوان کشوری مستقل شناخته می‌شود. این کشور همچون سرزمینی آفتابی و جذاب می‌تواند پذیرای گردشگران بسیاری باشد که برای کشف ناشناخته‌های این کشور (مانند معبد صخره طلایی میانمار) به آن سفر می‌کنند. اگر تاکنون به این کشور سفر نکرده‌اید، حتما آن در برنامه‌ی خود قرار دهید و از جاهای دیدنی میانمار لذت ببرید.

پاگودا کیا اکتیو که با نام صخره طلایی ( Golden Raock ) هم شناخته می شود، معبدی کوچک و بودایی در کشور میانمار است که در سواحل جنوبی میانمار، در ارتفاع یک کیلومتری از سطح دریا، روی یکی از قله‌های این منطقه، بر روی صخره ای گرانیتی ساخته شده و با ورقه هایی از طلا زینت یافته است. صخره طلایی، سومین معبد بودایی مهم کشور میانمار محسوب می شود و در رده­بندی، نامش پس از معابد شوئدگان و ماهامونی قرار می گیرد.

پیشینه ی صخره ی طلایی در میانمار

بررسی های محققان حاکی از آن دارد که در سال 581 قبل از میلاد پادشاه تیکتاد هاما تصمیم به ساخت معبد بودایی پاگودا کیا اکتیو گرفت. در نظریه ای دیگر بر این باورند که در قرن یازدهم میلادی، یکی از راهبان بومی نزد پادشاه رفت و از او خواست با سه تار موی بودا معبدی برپایه ی این تار موها بنا کند؛ او نیز معبدی بااین عظمت را احداث کرد.

علاوه بر موارد مذکور، بعضی از تحقیقات نشان می دهد که صخره ی دیا اکتیو در ابتدا قسمتی از کوه بوده است و به مرور زمان در اثر فرسایش از مکان اصلی جدا شده و بدون هیچ تکیه گاه محکمی بر لبه ی صخره طلایی قرار گرفته است. این ویژگی های شگفت انگیز موجب تبدیل این صخره به عبادتگاه بوداییان شده است.

تاریخچه معبد طلایی بر اساس افسانه ها

داستان های بسیاری در زمینه ی معبد طلایی میانمار وجود دارد. در ادامه مطلب قصد داریم دو مورد از آن ها را بیان کنیم:

در قدیم الایام صخره ی طلایی میان زمین و هوا معلق بود. و فاصله آن با سطح زمین تنها به اندازه ی راه رفتن یک مرغ کوچک بود. با گذر زمان، صخره ی دیااکتیو بیشتر به زمین نزدیک شد. لذا فضای خالی آن تنها برای عبور کبک مقدر شد. مجددا با گذر زمان این فاصله کمتر و کمتر شد، تا جایی که فضای خالی برای عبور گنجشکی باقی مانده بود.هم اکنون این صخره میان زمین و هوا بلاتکلیف مانده است و تماشای فاصله آن با سطح زمین به اندازه ای است که چشم انسان توانایی دیدن آن را ندارد.

در افسانه ای دیگر بیان شده:

رهبر بوداییان که با نام بودا شناخته شده است، روزی به زاهدی به نام تایک چند تار مو از موهای خودش را عطا کرد. تایک نیز برای مصون داشتن تار موها از گزندهای احتمالی، آن ها را در میان تار موهای خود گره زد. اما با این عمل نیز خیال او از بابت امن بودن تارموها راحت نشد. در نتیجه تصمیم گرفت نزد پادشاه وقت برود و از او بخواهد تا ضریحی برای این تارهای مو بنا کند.

پادشاه از ابتدای تولدش دارای نیرویی فراطبیعی بود؛ این موهبت الهی از مادر شاه دخت و پدر کیمیاگرش به او ارث رسیده بود. پادشاه در خواست زاهد را پذیرفت. سپس با کمک خدای بهشتی بوداییان، صخره ای را در اعماق دریا پیدا کرد و در مکانی فوق العاده بر کوه کیا اکتیو صخره را قرار داد.

در نتیجه از آن زمان تا به امروز نیروی جادویی و معنویی بودا، معبد را از افتادن حفظ می کند. در افسانه ی مذکور بیان شده است؛ قایقی که برای انتقال صخره ی دریایی استفاده شد نیز در 300 متری معبد طلایی، تبدیل به سنگ پاگودا کیا اختانبان شد.

این صخره‌ طلایی که به صورت کاملا مستقل از زمین، روی آن قرار گرفته است، پرستشگاه بوداییان به شمار می‌رود. راه رسیدن به این معبد به دلیل مسیرهای کوهستانی قدری سخت است، تا جایی که طی کردن یک کیلومتر منتهی به معبد، تنها با پای پیاده امکان‌پذیر است؛ اما این امر مانع بوداییان و گردشگران برای رسیدن به آن نمی‌شود.

صخره ی طلایی با قطر 15 متر،به ارتفاع 8 متری و وزنی معادل 611.5 تن بر فراز آسمان جلوه نمایی می کند.این صخره ی چشم نواز بر صفحه ای مایل قرار دارد که میزان برخورد دو صخره با یکدیگر بسیار ناچیز و کم است.

در ماه‌های پربازدید سال، دسترسی از نزدیک به این گوی طلایی توسط حصارها ممنوع می‌شود و حتی بازدیدکنندگان قبل از ورود، تفتیش می‌شوند تا ابزار تیز و برنده را با خود همراه نداشته باشند. جلوه‌ زیبایی از شمع‌های روشن و چشم‌انداز شگفت‌انگیزی از طبیعت منطقه، فضایی محصورکننده را در این عبادتگاه طلایی به وجود می‌آورد.

اطراف معبد طلایی به چهار بخش تقسیم می شود: 

سرسرا روباز پیشکش

سرسرا عبادت

سرسرا شیشه ای پیشکش

مسیر بوبوگیو

مراسم های اجرایی آیین بودا در صخره ی طلایی

رنگ صخره ی زرین میانماری در هنگام غروب و طلوع خورشید با منعکس شدن نور خورشید، به رنگ های زیبا و متنوع نارنجی و سرخ مبدل می شود. بوداییان رسم دارند تا در این زمان های خاص سروده های آیین خود را یک نوا با صدای بلند و رسا هم خوانی کنند.

پس از سرودن شعر های مذهبی، زائرین پیشکش هایی را به بودا اهدا می کنند. بوداییان برای اثبات کردن ارادت خود به شخص بودا، به دو دسته ی زن و مرد تقسیم می شوند. زیرا لمس کردن معبد طلایی برای بانوان ممنوع است و فقط مردان می توانند با گذر از پل، برگ های زرین نیلوفر را به صخره به عنوان معبد ثناخوان و ستاینده بچسبانند. 

مراسم شب تابانگ در جوار صخره ی طلایی

در ماه مارچ( از روزهای پایانی اسفند تا ابتدای بهار)، شبی که ماه در آسمان کامل می گردد؛ نزد بوداییان مان به روز تابانگ مشهور است.

بوداییان در شب تابانگ مراسم بی نظیری در اطراف معبد برگزار می کنند. آن ها به احترام بودا اطراف معبد را به وسیله 90 هزار شمع، میوه و غذاهای رنگارنگ غرق در نور و شوق و اشتیاق می کنند.

موقعیت جغرافیایی صخره طلایی میانمار 

معبد طلایی میانمار بر تپه ای از کوه کیا اکتیو به نام کوهستان یوما شرقی یا تپه کلاسا قرار دارد. علاوه براین، صخره ی طلایی معبدی برای پرستش بودا محسوب می شود. بنابراین سالیانه جمعیت بسیاری با هدف های زیارت و گردشگری به این تپه سفر می کنند.

 برای رسیدن به این معبد مسیر عبور و مروری وجود ندارد. بااین حال زائران، گردشگران و بوداییان سالانه مسیری یک کیلومتری را با پای پیاده طی می کنند تا از این معبد باشگوه دیدن کنند.

آدرس: کشور میانمار، ایالت مان، منطقه تاتون، صخره ی طلایی پاگودا