جاذبه های تاریخی و گردشگری صفی آباد

صفی‌آباد از شهرهای استان استان خراسان شمالی و مرکز بخش بام و صفی‌آباد از توابع شهرستان اسفراین است.شهر صفی آباد یکی از شهرهای کهن و داری پیشینه غنی است این شهر با توجه به موقعیت قرارگیری در جاده ابریشم و از سویی داشتن منابع طبیعی قوی دارای جاذبه‌های فرهنگی -تاریخی و طبیعی است.

مهمترین محصولات زراعی این شهر گندم، جو، زیره می‌باشد .

وجه تسمیه شهر صفی آباد

نام صفی آباد فعلی بیشتر به دوره نادرشاه و پس از آن بر می‌گردد این دهستان که امروزه به شهر مبدل گشته به سال ۱۱۴۰–۱۱۴۵ هجری به دست صفی خان بغایری احداث شد در دوره قاجاریه در زمان محمد خان قاجار در سال ۱۲۱۱حاکم آن لطفعلی خان بغایری بود پس از او در سال ۱۲۱۵حکمت صفی آباد به لطفعلی خان بغایری رسید. صفی آباد در دوره قاجاریه در حدود ۵۰۰ خانوار بوده که نژاد آن‌ها از ترکان بغایری از تیره گرایلی می‌باشند.

جاذبه های گردشگری صفی آباد

آب‌انبار صفی‌آباد

آب‌انبار صفی آباد مربوط به دوره افشار – دوره قاجار است و در شهرستان اسفراین، بخش بام وصفی آباد، مرکز شهر صفی آباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۹۸۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آب‌انبار صفی آباد در سال ۱۳۴۴ شمسی توسط حاج محمد گرایلی و حاج عبدالله ارغیانی مرمت شده است. در شعری نیز که بر سنگی بر سر درب ورودی آب‌انبار آویزان بوده است سابق بر این نوشته شده است که این آب‌انبار توسط صفی‌خان بغایری حاکم بام و صفی‌آباد بنا شده است.

کاروانسرای راونیز

ویرانه ­های بنای سنگی مشهور به کاروانسرا یا رباط راونیز در شمال شهر صفي آباد به دورۀ تیموری تعلق دارد. بقایای این رباط که دو دروازه در ضلع شمالي و جنوبی داشته حدود ۲۵۰۰ متر مربع مساحت دارد. امروزه فقط یکی از جرزهای دراوزۀ جنوبی به شکل ستونی از سنگ و ساروج باقيمانده كه در نماسازی آن سنگ ريزه هاي رنگي به­کار رفته است. این بنا یکی از رباط­هایی است که در امتداد مسیر مواسلاتی و کاروانروی نیشابور به گرگان ساخته شده و زمانی کاروانیان در آن اتراق می­کرده­اند.

موقعیت: شهرستان اسفراین، ۱ کیلومتری شمال صفی­ آباد

آرامگاه شاهزاده محمد

این آرامگاه یکی از بقاع متبرکۀ شهر صفی اباد می‌باشد که در روستای باغشجرد واقع گردیده است. از لحاظ قدمت متعلق به دوره صفوی تاریخگذاری شده و به شماره ۵۹۵۰ در فهرست اثار ملی ثبت شده‌است.پلان بنا به صورت مربع شكل است و چهار ورودی در جهات اصلي داشته كه فعلاً فقط ورودی شرقی باز است و سایر ورودی­ها به شکل تاقنما درآمده­اند. پلان بنا به صورت مربع شكل است و 99 متر مربع مساحت دارد. ورودی اصلی با قوس جناقی پوشش یافته که در داخل آن یک طاق نما با قوس نیز تعبیه شده‌است. در حاشيه قوس‌ها قاب هايی با نقوش گل و بوته ايجاد شده و كتيبه هايي با متن آيه الكرسي با اندود گچ تزئين گرديده و پايين تر از كتيبه‌ها كمربندي با نقوش گل و بوته با رنگ‌هاي اصلي به صورت قرينه كشيده شده‌است كه جلوه ای خاص به فضای داخلي بنا داده است و بیشتر آن‌ها مربوط به دوره قاجاریه می‌باشد

آرامگاه امامزاده حمزه بن موسی

اين بنا در روستای دهنه شيرين در 75 كيلومتری شرق شهر اسفراين و 10 كيلومتری شرق شهر صفی آباد واقع شده‌است. بقعه امامزاده حمزه بن موسی در دامنه تپه ای با شيب ملايم قرار گرفته‌است. طرح کلی پلان بنا مربع شكل است كه بوسيله سه کنج در گوشه‌ها فضای مناسب برای استقرار گنبد بر فراز آن فراهم شده‌است. در ضلع جنوبی بنا ايوان كاشيكاری شده ای وجود دارد. فضای داخلی مقبره با نقوش بسيار زيبا و گل و بوته و كتيبه ای از آيات قرآنی مزين شده‌است. آيات قرآنی با استفاده از خط ثلث سفيد رنگ بر زمينه آبی و دور كمربند ميانی و ديوارها به صورت قرينه بنا بكار رفته‌است که بیشتر نقوش و کتیبه‌ها متعلق به دوران قاجاریه میباشد.

روستای گِسک

این روستا یکی از روستا های زیبای خراسان شمالی شهرستان اسفراین شهر صفی آباد می باشد.

درگِدر روستای گِسک

این یکی از مناطق زیبای روستای گِسک می باشد که به درگِدر (dargedar) معروف می باشد.در این منطقه بیشتر میوه های آلوبخارا،انگور،گردو و بادام می باشد.

نقوش صخره ای

در طی تحقیقاتی باستان شناختی که در تیرماه سال ۱۳۹۱ به سرپرستی احمد نیک گفتار جهت شناسایی استقرارهای پیش از تاریخ و تاریخی در بخش بام و صفی‌آباد صورت گرفت در محدوده یک غار قدیمی بقایای از نقوش کنده بر روی تکه سنگ‌های بزرگ شناسای گردید که این نقش‌ها احتمالاً به وسیلهشکارچیان دوران باستان بر روی این سنگ‌ها ایجاد شده‌است. احتمال می‌رود مربوط به دوره مس سنگ یا عصر مفرغ باشند. این نقوش شامل بزکوهی و نقوش نمادین به شکل دایره و… .

روستای آقچ

روستای آقچ یکی از روستاهای بخش بام و صفی‌آباد در شهرستان اسفراین استان خراسان شمالی است. این روستا در دهستان بام قرار دارد.

در مورد وجه تسمیه این روستا اطلاعات دقیقی وجود ندارد. امادر اصطلاح محلی به معنی قوچ سفید است ولیکن در لغت‌نامه دهخدا آمده‌است :آقچه کلمه مغولی به معنی زر یا سیم ومسکوت؛ و توسعا هر مسکوتی

آب و هوای روستا مرطوب با تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد و نسبتاً مرطوب است.