شَرَبیان یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی ایران است. این شهر در بخش مهربان شهرستان سراب قرار دارد. شربیان از تبریز مرکز استان، حدود ۱۰۰ و از سراب ۴۰ کیلومتر فاصله دارد.
شربيان از نظر آب و هوا دارای آب و هوای سرد زمستانی و معتدل تابستانی و ارتفاع از سطح دريا ۱۸۱۴ متر می باشد.
زبان گفتاری مردم شربيان نيزمانند ديگر شهرهای آذربايجان شرقی تركی آذری بوده و لهجه اين منطقه شيرينی خاص خود را دارد (حد فاصل سراب و تبريز ).اين شهر از جنوب به ادامه رشته كوه بزقوش و قاسم داغی و از شمال به جاده اصلی بستان آباد، سراب متصل می شود.در غرب شربيان شهرستان سراب ودر شرق آن بستان آباد قـــرار گرفته است در ورودی شهر شربيان بعد از بلوار ، ميدان علامه فاضلی شربيانی قرار دارد.
شربيان در گذر زمان
یکی از نشانه های باستان در شربیان وجود کؤل تپه (گل تپه) می باشد . که از زمان زرتشتیان بجامانده است .چنانکه می دانید کؤل تپه محلی بوده که زرتشتیان در آن مکان آتش روشن میکردندو قربانی میدادند. به همين دليل وقتی خاكسترهای موجود در کؤل تپه را كندو كاو می كنی ، بقايای استخوان سوخته حیوانات از قبیل گوسفند وبزو ظروف شکسته سفالی در این نقطه يافت می شود. وجود ظروف شكسته و استخوان حيوانات خيلی هارا وسوسه می كند كه دنبال طلا و جواهر نيز باشند به همين دليل برای پیدا کردن عتیقه و اشیای قیمتی بارها اقدام به كندن نقاط مختلفی از اين گل تپه زيبا كرده اند. و شاید وسایلی هم پیدا کرده باشند.
کؤل تپه ها در نقاط مختلف آذربايجان يافت می شوند كه خود گواه بر گسترش دین زرتشت در اين منطقه می باشند . موقعیت جفرافیایی( کؤل تپه شربیان در فاصله تقریبا ۹/۲ کیلومتری شربیان قرار گرفته است )
بسياری از بزرگان و ريش سفيدان شربيان معتقد بودند كه شربيان در مكان كنونی نبوده بلكه در دامنه كوهی كه اكنون در شمال غربی شربيان به نام پولی تپه واقع است قرار داشته است . كه در اثر زلزله يا رانش زمين از بين رفته و ساكنان شربيان در مكان فعلی آن را بنا كرده اند . البته هنور هم در آن منطقه كنده كاريهايی صورت می گيرد تا شايد وسايل قيمتی يا اشياء تاريخی پيدا شود . و بنده نيز چندين بار شخصا از كنده كاريهای موجود و بقايای چاله های تپه ديدن كرده ام . خلاصه اينكه اهالی باقی مانده شربيان در مكان كنونی اقدام به ساخت خانه های خود می كنند . كه دليل اين تغيير مكان نيز می تواند رودخانه فصلی شربيان باشد كه در زمستان و بخصوص فصل بهار پر آب می شد . و آب كافی برای كشاورزی در اختيار كشاورزان قرار می گرفت .
شربيان به دليل قرار گرفتن در مسير روستا هاي اطراف گسترش پيدا كرد . و بازار هفتگی آن تبديل به بزرگترين بازار هفتگی منطقه كه در روز سه شنبه بر پا می شد گشت . گسترش شربيان نسيت به اطراف سريعتر بود به طوری كه در زمان جنگ جهانی دوم و تصرف شمال ايران در سال 1320 به دست نيروهای شوروی سابق ، شربيان دارای اداره پست ، تلفن خانه و خانه بهداشت بود. كه توسط نيروهای بيگانه چپاول و تمام زير ساخت های آن از بين رفت .
از ويژگی های مهم شربيان وجود قنات در آن است كه در آذربايجان بی نظير است . می گويند اين قنات به همت میرزا آقاسی وزیر محمدشاه قاجار (۱۱۶۲ یا ۱۱۶۳ ش. ماکو – مرداد ۱۲۲۸ ش. کربلا) ساخته شده. و به همين نام نيز معروف است. البته شايد ايشان دستور ساخت آن را داده باشند ولی چنانكه بزرگان تعريف مي كردند و در ذهن ما نيز مانده . ساخت اين قنات كه چندين كيلومتراست. و تا دامنه های كوه بزقوش ادامه می يابد با همت خود اهالی و مرمت آن نيز هر چند سال يك بار به همت مردمان آن صورت ميگرفت. اين قنات سالهاست كه بيشتر آب شرب شربيان را تامين می كند و در نوع خود يك شاهكار است.
