مسجد اشترجان مربوط به دوره ایلخانی است و در ایمان شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ با شمارهٔ ثبت ۲۶۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
سردرِ این مسجد ۱۳ متر ارتفاع دارد و با کاشى هاى سبک اوايل قرن هشتم هجرى قمرى و تزئينات گچبرى به شيوهٔ همان دوره، آراسته شده است.
مناره هاى اين مسجد مانند منارجنبان است و تاريخ ساختمان آن نيز در کتيبهٔ کاشى کارى سردرِ اصلى و هم‌چنين در انتهاى کتيبهٔ داخل گنبد، سال ۷۱۵ هجرى قمرى ثبت شده است.
بانی مسجد اشترجان، محمد بن محمود بن علی اشترجامی، از مستوفیان و منشیان سلطان ابوسعید بهادرخان، بوده‌است. بر اساس کتیبه‌ای بر سردر شمالی بنا، کاشی کاران مسجد استاد احمد و حاجی محمد قطاع تبریزی بوده‌اند؛
و در کتیبه سنگاب مسجد، نام واقف آن، غلامعلی علی داد، آمده است. در ضمن تعمیرات کاشی کاری سردر اصلی (شمالی) این مسجد، در زیر تزیینات قرن هشتم هجری قمری، کتیبه‌ای به خط کوفی و به سبک کتیبه‌های دوره سلجوقیان به دست آمده است که نشان می‌دهد مسجد را در این دوره بنیان گذاشته‌اند و بنای فعلی در واقع حاصل تجدید بنایی با الحاقات بسیار در قرن هشتم هجری قمری است.
تزیینات این سر در با عناصر آجرکاری، کاشی کاری و با استفاده از نقش مایه های هندسی و نوشتاری و اندکی گیاهی شکل یافته است. طاق نماهای متعدد با قوسهای جناغی که بر ستونهای باریک توکار چند ضلعی و یا دایرهای فرود آمده و در قابهای مستطیل شکل جای گرفته است.
نقش عمده را در تقسیم بندی متقارن سطوح ایوان ایفا میکند . فضتی طاق مقرنس ایوان از ۶ طبقه تشکیل شده که طاسهای آن با ترکیبی از نقشه ای هندسی از کاشی آبی، در دو رنگ لاجوردی و فیروزه ای، وآجر تراشیدة بی لعاب مزین شده است.
در داخل مسجد در قسمت شرقی ورودی شمالی پلکانی قرار دارد که به یک شبستان زمستانی در زیر این بخش منتهی میشود . صحن مرکزی نسبت به فضاهای سرپوشیده اطراف آن از مساحت کمتری برخوردار است .
شبستان شمالی ۳ چشمه طاق و شبستان های شرقی و غربی هر یک دو چشمه طاق عمق دارند . کلیه طاقهای شبستانها بر پیل پایه های ۴ ضلعی قرار گرفته اند.
طاق نماهای کور سراسر سطوح دیوارهای داخلی مسجد را در ۳ طرف شمال، شرق و غرب در محور چشمه طاقها پوشانده ،گویی چشمه طاقها در آن سوی دیوارها نیز ادامه یافته است.
