این بند پل در یازده کیلومتری غرب شهر نیمور از توابع شهرستان محلات و در منتهی الیه حد غربی روستای باقر آباد قرار دارد. بند- پل نیمور بر روی لعل وار از مهمترین رودخانه های استان مرکزی احداث شده و از اعجاب انگیزترین نمونه های معماری مرز و بوم کهن ایرانی است.
طرح و تركيب بند پل نيم‌ور از دو قسمت شمالی و غربی تشكيل شده كه ضلع شمالی آن طويلتر از ديگری است. قسمتهايی از اثر نامبرده بر روی كمر و صخره‌های موجود در كف رودخانه استوار شده و به همين لحاظ جهت ريشه و بنيان آن نيازی به حفر پی در همه جای آن نبوده است. مصالح عمده بنا را سنگهای بزرگ و گل آهك تشكيل می دهد و از آجر به مقدار بسيار كم نيز به كار رفته است. ارتفاع بند از كف شنی رودخانه تا انتهای آن بين 6/30 تا 8/50 متر نوسان داشته و مجموعه طول بنا پل به 47 متر می رسد در سمت چپ بند بقايای يك تنوره (شترگلو) آجری باقيمانده كه كاربری آن هدايت و سرعت بخشيدن به آب بوده است
از اين بنا برای ذخيره كردن آب و هدايت آن به نهرها و زمينهای كشاورزی و همچنين جهت عبور و مروز از روی آن و دسترسی محلی استفاده می شده و می شود.
این بند پل تنها نمونه بند – پل سالم و فعال در سراسر ایران است و با گذشت بیش از هزار و پانصد سال از احداث آن هنوز کارایی خود را حفظ کرده است. این بنا سازه ای دو منظوره است که علاوه بر ذخیره آب، بین دو حوزه ارتباط برقرار می کند.
بند پل نيم‌ور که از جاذبه های تاریخی شهر نیمور است،در تاريخ 1378/11/5 و به شماره 2557 در فهرست آثار ملی ايران ثبت شده است.
