سنت های زیبا ماه رمضان در سراسر دنیا

نویسنده:

معصومه داعی

در تاریخ:

رمضان چیزی بیشتر از روزه داری است: این یک ماه مقدس است که ریشه در فرهنگ، ایمان و تاریخ دارد.  مسلمانان سراسر جهان، در این زمان مراسم های خاص منطقه خود را دارند و آن را به نسل های بعد منتقل می کنند.

سنت های زیبا ماه رمضان در سراسر دنیا

هر ساله میلیون ها مسلمان در سراسر جهان مراسم های ماه رمضان را که از ماه نهم در تقویم قمری اسلامی آغاز می شود، برگزار می کنند. این ماه تقریبا 30 روز طول می کشد، مدت زمان آن بستگی به دیدن ماه جدید دارد و نشان دهنده ماهی است که قرآن در سال 610 میلادی بر پیامبر نازل شد.

روزه یکی از پنج ستون اسلام است که برای همه مسلمانان توانا الزامی می باشد، و این ماه مقدس سنت های مشترکی همچون روزه، خیرات، نماز و همچنین آداب و رسوم متفاوت در فرهنگ های مختلف دارد.

مانند؛ مراسم استحمام در اندونزی و روشنایی فانوس در مصر.

در اینجا، علاقمندان مقاله فرهنگ سفر در مورد چگونگی مراسم های ماه رمضان در کشورهای سراسر جهان صحبت می کنند.

آیین تمیز کردن در ماه رمضان در اندونزی

در سراسر اندونزی، مسلمانان آداب و رسوم های متفاوتی برای “پاک کردن” خود یک روز قبل از ماه رمضان دارند. چندین منطقه در جاوا مرکزی و شرقی سنت تمیزکننده به نام پادوسان ( به معنی دوش گرفتن در گویش جاوایی) دارند، که طبق آن مسلمانان جاوایی وارد چشمه ها شده و تمام بدن خود را خیس می کنند.

پادوسان سنتی ترکیبی از فرهنگ و مذهب در اندونزی می باشد. چشمه ها اهمیت معنوی عمیقی در فرهنگ جاوایی دارند و بخش جدایی ناپذیر از خلوص و پاکی در ماه مقدس هستند. اعتقاد بر این است که این کار توسط ولی سونگو، گروهی از روحانیون که اولین مبلغین آموزه های اسلامی در جاوا بوده اند، گسترش یافته است.

سال ها پیش، در بین بزرگان محلی و رهبران مذهبی رایج بود که چشمه های مقدس پادوسان را انتخاب کنند. امروزه، بسیاری از افراد به نزدیک ترین چشمه ها رفته و در حوض ها شنا می کنند یا خودشان را در خانه هایشان پاک می کنند.

توپ های آتش برای افطار در لبنان

سنت های زیبا ماه رمضان در سراسر دنیا

در بسیاری از کشورهای خاورمیانه روزانه توپ های آتش شلیک می شوند تا پایان زمان روزه را نشان دهند. این سنت، به عنوان زمان افطار شناخته می شود و گفته می شود حدود 2000 سال پیش یعنی زمانی که مصر توسط حاکم عثمانی، خوش قدم، اداره می شد از آن کشور آغاز شد.

هنگام آزمایش یک توپ جدید، پادشاه قدم هنگام غروب آفتاب به طور اتفاقی آن را شلیک کرد و صدایی در سراسر قاهره پیچید که باعث شد تا غیر نظامیان فکر کنند، این روشی جدید برای اعلام پایان زمان روزه است. بسیاری از او به خاطر این خلاقیت تشکر کردند و دخترش حاجی فاطمه از او خواست تا این روش را به عنوان یک سنت اعلام کند.

این کار باعث شد تا بسیاری از کشورهای خاورمیانه از جمله لبنان که عثمانی ها برای اعلام زمان افطار توپ شلیک می کردند، از این روش استفاده کنند.

این سنت در سال 1983 پس از تهاجمی که منجر به مصادره برخی توپ ها شد از بین رفت، بعد از آن از توپ ها به عنوان سلاح استفاده شد. اما این سنت پس از جنگ توسط ارتش لبنان احیا شد و حتی امروزه نیز ادامه دارد؛ نشان دادن نوستالژی در میان قدیمی تر ها می تواند باعث یادآوری رمضان های کودکی آنان شود.

کودکان در امارات متحده عربی برای شیرینی آواز می خوانند

سنت حق شب که غالبا با سنت کلک زدن غربی ها مقایسه می شود در پانزدهم ماه شعبان، ماه قبل از رمضان، اتفاق می افتد. این روزها این سنت در بسیاری از کشورهای خلیج فارس انجام می شود و در آن کودکان در حالی که آواز می خوانند، با لباس های روشن در محله های خود می چرخند و شیرینی و آجیل را در کیف دستی هایی معروف به خرت می ریزند.

کودکان شعر آتونا الله یوتیکوم، طعمه مکه یودیموم را می خوانند که معنای عربی آن می شود: به ما بدهید و خدا به شما پاداش خواهد داد و کمک می کند تا از خانه خدا در مکه بازدید کنید.

در امارات متحده عربی این مراسم به عنوان هویت ملی امارات متحده محسوب می شود. در جامعه مدرن امروز، که اغلب فردگرایانه تر است، این مراسم بازگشت به دوران ساده تر را نشان می دهد و اهمیت پیوندهای اجتماعی قوی و ارزش های خانوادگی را نمایان می کند.

زنان پاکستان در شب عید دور هم جمع می شوند

دیدن ماه جدید نشانه پایان رمضان و شروع عید فطر است، بنابراین جشن های چاند رات در پاکستان آغاز می شوند. پس از آخرین افطار، زنان و دختران به بازارهای محلی می روند تا النگوهای رنگارنگ بخرند و دست و پای خود را با نقش های پیچیده حنا رنگ کنند. با توجه به این سنت، فروشندگان غرفه های خود را تزئین می کنند و تا ساعات اولیه صبح باز نگه می دارند.

زنان محلی فروشگاه های موقتی حنا را در نزدیکی فروشگاه های جواهرات باز می کنند تا بتوانند توجه مشتریان را برای استفاده از حنا جلب کنند. فضای شلوغ بازارهای چاند رات نشانه روحیه سرزنده و شاداب جامعه است که در انتظار عید روز بعد می باشند.

جارچی های شهر مراکش هنگام سحر آواز می خوانند

سنت های زیبا ماه رمضان در سراسر دنیا

در طول رمضان، جارچی شهر که لباس سنتی گاندورا، دمپایی و کفش پوشیده، در محله های مراکش قدم می زند و شروع طلوع آفتاب را خواندن یک ملودی نشان می دهد. این جارچی که به خاطر صداقت و همدلی خود توسط اهالی شهر انتخاب می شود، در یک نی می دمد و به خیابان می رود تا مردم را برای سحر بیدار کند.

قدمت این سنت که در سراسر خاورمیانه و مراکش گسترش یافته، به قرن هفتم یعنی زمانی که یکی از همراهان پیامبر هنگام خواندن ملودی در خیابان های شهر قدم می زد، برمی گردد.

هنگامی که موسیقی جارچی در شهر می پیچد، از او تشکر و ایتقبال می شود و در آخرین شب ماه رمضان به طور رسمی توسط مردم به او پاداش داده می شود.

“دیدن ماه” نشانه عید فطر در آفریقای جنوبی است

نشانه پیایان ماه رمضان، دیدن هلال روز اول ماه جدید می باشد. اگرچه این کار در سراسر جهان انجام می شود، اما نشان دادن پایان رمضان توسط بینندگان ماه آفریقایی، سنت منحصر به فرد آفریقای جنوبی می باشد.

مسلمانان سراسر آفریقای جنوبی برای دیدن حلال ماه جدید به سمت مکان هایی در کیپ شهر، که در اصطلاح آفریقای جنوبی مادر شهر نام دارد، می روند. اما فقط بینندگان ماه که توسط شورای قضایی مسلمانان آفریقای جنوبی انتخاب شده اند، می توانند اعلام رسمی کنند.

آنها بر بالای تپه سیگنال، کنار ساحل دریا و یا خلیج سه بندرگاه می ایستند و وظیفه دارند به مردم مسلمان عید فطر را اطلاع دهند. ماه را باید در شب و در کیپ شهر به طور مشخص و با چشم غیر مسلح دید، هیچ منظره ای زیباتر از این نیست.

طبل زن ها در ترکیه زمان سحر را خبر می دهند

از زمان امپراطوری عثمانی ها، کسانی که روزه می گرفتند با صدای طبل در اوایل صبح برای سحر بیدار می شدند. علیرغم گذشت زمان ( و اختراع ساعت های زنگدار)، بیش از 2000 طبل زن در خیابان های ترکیه قدم می زنند و مردم محلی را در طول ماه مقدس بیدار می کنند.

طبل زن ها لباس سنتی عثمانی را می پوشند که شامل جلیقه و کلاه قرمزی است که هردو با نقوش سنتی تزئین شده اند. در حالی که طبل زنان با طبل های دوتایی خود (طبل دو سر ترکی) در خیابان ها قدم می زنند، منتظر لطف ساکنین محله ها هستند تا غذایی به آنها بدهند یا آنها را به خانه های خود دعوت کنند.

این غذا معمولا دوبار در این ماه مقدس به آنها داده می شود و کمک کنندگان معتقدند در ازای مهربانی خود، به موفقیت می رسند. اخیرا، مقامات ترکیه برای تشویق نسل جوان به زنده نگه داشتن این سنت در کشور و برای ایجاد حس غرور در افرادی که این کار را می کنند، کارت عویت طبل زنی را معرفی کرده اند.

مصری ها در طول ماه رمضان فانوس های رنگارنگ روشن می کنند

سنت های زیبا ماه رمضان در سراسر دنیا

هرساله، مصری ها با فانوس های رنگارنگ و پیچیده که نمادی از وحدت و شادی در طول ماه رمضان است، به استقبال این ماه مقدس می روند. اگرچه این سنت بیشتر فرهنگی است تا مذهبی، اما به نظر می رسد با توجه به اهمیت فرهنگی آن، ارتباط محکمی با ماه رمضان داشته باشد.

حکایت ها درباره منشا این سنت متفاوت است اما طبق یک روایت این سنت به شب تولد فردی در زمان سلسله فاطمیان برمی گردد، یعنی هنگامی که مصری ها هنگام ورود به قاهره در روز اول ماه رمضان، از خلافت آل موزیز در دین خدا استقبال کردند. برای تامین یک ورودی روشن برای رهبر، مقامات نظامی به افراد محلی دستور دادند تا شمع ها را در خیابان های تاریک نگه دارند و آنها را درون قاب های چوبی بگذارند تا مانع خاموش شدن آنها شود. با گذشت زمان، این قاب های چوبی تبدیل به فانوس شدند و اکنون در طول ماه رمضان روشن شده و در کل کشور پراکنده می شوند. امروزه از فانوس در دیگر آداب و رسوم محلی نیز استفاده می شود.

به عنوان مثال، در طول ماه مقدس کودکان با فانوس هایشان به خیابان می آیند، با خوشحالی آواز می خوانند و تقاضای هدیه یا شیرینی دارند.

در عراق مردها برای بازی های محیبس دور هم جمع می شوند

در ساعات اولیه شب، بعد از افطار، گروهی از مردم عراق دور برای بازی محیبس دور هم جمع می شوند. این بازی اغلب در ماه رمضان توسط مردها انجام می شود و شامل دو گروه 40 تا 250 نفری است که همه آنها برای پنهان کردن یک محیبس یا حلقه، به نوبت بازی می کنند.

مانند بازی فریب، محیبس توسط سرگروه تیم که حلقه را در دستانش نگه داشته و زیر پتو نگه داشته، آغاز می شود. اعضای دیگر باید مشت های خود را محکم نگه دارند، زیرا سرگروه تیم حلقه را به صورت مخفیانه به یکی دیگر از بازیکنان می دهد. بعد از تبادل حلقه، اعضای تیم مخالف باید تنها با زبان بدن تعیین کنند که کدام یک از این ده ها مرد حلقه را پنهان کرده است. اگرچه تاریخچه اصلی این بازی نامشخص است، اما از لحاظ فرهنگی و تاریخی بسیار ارزشمند است.

دهه های گذشته، دولت عراق بازی هایی برگزار می کرد که صدها نفر در آن شرکت می کردند و افراد محلی از سراسر کشور گرد هم می آمدند. اگرچه این بازی در زمان جنگ متوقف شده و از بین رفته بود، اما محیبس در سال های اخیر مجدد احیا شده زیرا افراد جامعه هم چنان به توسعه سنت ادامه می دهند.

سیریوالاها در هند زمان سحر را اعلام می کنند

سیریوالاها (یا زهریدارها) در دهلی بخشی از یک سنت اسلامی هستند که نمایانگر فرهنگ و میراث قدیمی مغول می باشند. در طول ماه مقدس رمضان، سیریوالاها در ساعات اولیه صبح در خیابان ها قدم می زنند، اسم خدا و پیامبر را به زبان می آورند و به عنوان بیدارکنندگان مسلمانان برای سحر خدمت می کنند.

این سنت قدیمی همچنان در بخش هایی از دهلی قدیمی انجام می شود، به خصوص در محله هایی که بیشتر جمعیت آنها مسلمان اند. آنها این کار را از ساعت 2:30 صبح شروع می کنند و معمولا یک چوب یا عصا برای ضربه زدن به در و دیوار خانه ها همراه خود دارند. برای بیشتر سیریوالاها، این سنت بین نسل های خانوادگی آنها منتقل می شود. اگرچه تعداد این افراد رو به کاهش است، اما این عمل همچنان در دهلی قدیمی رواج دارد.

مسلمانان رومانیایی در آلبانی تصنیف می خوانند

قرن ها، مسلمانان رومانیایی متعلق به امپراطوری عثمانی، برای اعلام آغاز و پایان زمان روزه آوازهای سنتی می خواندند. هر روز از ماه رمضان آنها در خیابان ها راه می روند و با یک لوترا، طبل استوانه ای دوجداره دست ساز که با پوست بز یا گوسفند روکش شده، بازی می کنند. خانواده های مسلمان اغلب آن ها را برای اجرای تصنیف های سنتی آغاز جشن افطار به خانه هایشان دعوت می کنند.

محصولات سفر

دیدگاه خود را بنویسید