منطقه شکار ممنوع سه کانیان در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی بوکان، در محور بوکان به میاندوآب قرار دارد و شامل پنج روستا با نام‌های سه‌کانیان، کانی علی گرده، کانی سور، ارمنی بلاغی و کانی قلا می‌شود.
این منطقه را زیستگاه نوعی پرنده‌ی کمیاب به نام «میش‌مرغ» که بزرگترین پرنده‌ی کشور لقب گرفته است، می‌دانند.
دشت های سوتا، حمامیان وسه کانیان شهرستان بوکان زیستگاه پرنده نادرمیش مرغ است. میش مرغ که در زبان محلی ‘چه رگ’ نامیده می شود، پرنده‌ای از خانواده ‘هوبرگان’ است که در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین‌های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می‌کند.
این پرنده دارای گردن و پاهایی کشیده، بالها و منقار پهن و پرهای رنگارنگ است و روی زمین لانه‌سازی می‌کند. میش مرغ در فصل بهار در هر دوره، دو تا چهار تخم می گذارد که پس از ۲۵ تا ۲۷ روز جوجه‌ها به دنیا می‌آیند. میش مرغ یکی از بزرگترین پرندگان ایران است و از نظر شکل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد.
در گذشته این پرنده به صورت پراکنشی در شمال غرب کشور زیست می کرد، اما هم اکنون، بوکان به آخرین پناهگاه این پرنده نادر در کشور تبدیل شده است.
میش مرغ، پرنده نادری است که درفهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از جمعیت و منابع طبیعی قرار دارد و مشاهده ۳۳ قطعه از این پرنده در دشت های بوکان امید تداوم حیات این گونه مهاجر را تقویت کرده است.
پوشش گیاهی
پوشش غالب گیاهی این منطقه پوشش مرتعی است. گونهای گیاهی منطقه شامل خوشخوراک و گون‌کتیرا، یونجه‌وحشی، چاودار، انواع‌گلابی وحشی، زالزالک، ارجنگ و بلوط، کنگر وحشی، گل‌کاغذی و گونهای خوشخوراک و گون کتیرا، پسته وحشی ( بنه )، بادام وحشی، زالزالک را می‌توان ذکر کرد.
