مبارک‌شهر یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش مرکزی شهرستان ملکان واقع شده‌است. مبارک‌شهر در سه کیلومتری شمال غربی شهرستان ملکان و دو کیلومتری شرق، اتوبان مراغه به میاندوآب واقع شده‌است.
زبان مردم این شهرترکی آذربایجانی می‌باشد.
آثار تاریخی این شهر ناشناخته می‌باشند ولی آثار قدیمی مانند امام‌زاده اوچ قارداشلار با قدمتی بیش از هفتصد سال و قبرستان آغ اولیا (قبرستان خیلی باستانی)، قراگولیگ و دایوارهای قلعه قدیمی شهر (که الان آثاری نمانده) و … نشان دهنده قدمت این شهر می‌باشد.
این شهر شصت دومین شهر استان آذربایجان شرقی از نظر زمان تبدیل شدن به شهر ولی از لحاظ جمعیت چهل هشتمین شهر استان آذربایجان شرقی می‌باشد.
شغل اکثر مردم در مبارک‌شهر کشاورزی و دامداری می‌باشد. از محصولات مهم کشاورزی این شهر به انگور، میوه و غلات می‌توان اشاره کرد. اراضی کشاورزی و باغات که پیرامون شهر را فراگرفته‌اند شهر را چون نگینی در خود جای داده‌اند.
پیشینه و قدمت تاریخی
مبارک‌شهر (مبارک‌آباد قبلی) با قدمتی طولانی، آبادی بزرگ و پررونقی در اطراف بخش ملک‌کندی (درحال حاضر شهرستان ملکان) و به نام داغ دیبی یولقونلوی معروف بوده‌است. پیشینه تاریخی بخشی از ساکنان این آبادی به ایل اوتوزایکی بر می‌گردد که از ناحیه قره باغ به ناحیه مهاجرت کرده‌اند که موسیقی و ادبیات آذربایجان مدیون این ایل می‌باشد خورشید بانو (ناتوان) از شاعره‌های شهیر آذربایجان فرزند یکی از بزرگان این ایل می‌باشد و این منطقه (که شامل مبارک‌شهر فعلی، و روستاهای یولقونلوی جدید وقدیم، احمدآباد، مجیدآباد، چپقلو وچند روستای شهرستان‌های همسایه و…) را برای سکونت برمی‌گزینند، چون این منطقه از طرفی به تپه‌های بلند و از طرفی به دریاچه اورمو وصل می‌شده و از نظر جغرافیایی و امنیتی و دفاعی سرزمینی مناسب به‌شمار می‌رفته‌است.
از آثار تاریخی این شهر می‌توان به این موارد اشاره کرد: آغ اولیا (قبرستان بسیاربزرگ)، تخت سلمان، مسجد سوخته (زمین فعلی احداث دارالقرآن)، اوچ قارداشلار (ازبناهای به ثبت رسیده میراث فرهنگی).
مبارک‌شهر در مورخه ۱۲/ ۸/ ۱۳۹۲ طبق مصوبهٔ هیئت وزیران و به امضای آقای اسحاق جهانگیری معاون اول دولت یازدهم به شهر تبدیل شدونام قبلی آن یعنی «مبارک آباد» به «مبارک‌شهر» تغییر یافت. این شهر هم‌اکنون دارای امکانات شهری از جمله سالن ورزشی چند منظوره، کتابخانهٔ عمومی، مرکز بهداشتی درمانی، کانون فرهنگی وهنری، خانهٔ عالم، خانهٔ قرآن، حسینیه وزینبیه، پایگاه مقاومت بسیج، آموزشگاه‌های زبان و شهرداری و… می‌باشد، به‌طوری‌که بسیاری از روستاهای اطراف نیز از امکانات این شهر استفاده می‌کنند.
