سه امامزاده در ناحیه شهر ماسوله وجود دارد که اصلی‌ترین آن در بقعه عون بن محمد حنفیه بن علی (ع) می‌باشد. این بقعه که از جاهای مذهبی ماسوله است در قرن دوم یا سوم هجری بنا شده است.
بنای آستان امامزاده عون (ع) قديمی و هشت ضلعی است ديوارهای داخل بقعه از سنگ مرمر و سقف به صورت طاق مدور است كه با گچ سفيد كاری شده است بر ديوار غربی دری از چوب آبنوس و بسيار قديمی با كنده‌كاری های فوق‌العاده ظريف وجود دارد كه به در چله خانه معروف است كه بنا به روايتی با 20 پله راه به سردابی می برد كه تا زيركوه كشيده شده است.
مطابق كتيبه‌ای كه روی ستون قطوری در مدخل بنا حك شده تعميرات اساسی بقعه در زمان فتحعلی شاه صورت گرفته است. وسط اتاق ضريح چوبی مشبكی قرار دارد ودر ميان آن صندوقی موجود است كه منبت‌كاری بوده و بر حاشيه بدنه‌هاي آن كتيبه‌ای به خط خوش از آيات قرانی كنده شده است. قديمی ترين تاريخی كه از بقعه برمی آيد مربوط به سنگ قبری است كه در تاريخ 969 هجری قمری بر بدنه ديوار بنا نصب است. در محله مسجد بر شهر تاریخی ماسوله قرار دارد. این بقعه در مجموعه ای مذهبی مرکب از خود بقعه در میان و مسجد جامع در جوانب شرق وغرب، جای گرفته است.
بقعه پلانی هشت گوش دارد و هر یک از اضلاع 180سانتی متر طول دارند. گنبدی بر روی این فضا وجود دارد که ارتفاع صحن امام زاده تا زیر طاق گنبد اول20/4 سانتی متر است. گنبد بقعه، حالتی شلجمی دارد که امروزه آن را با حلب پوشانده اند. دو مناره در اطراف گنبد این مسجد احداث کرده اند که جدید است. قسمت بیرون امام زاده، دارای طاق نماهایی با اجر کاری و قسمت داخلی نیز طاق نماهایی دارد. این بقعه در دهه ی 1360 توسط مرحوم خلیل حاتمی ماسوله که ریاست هیئت امنای این بقعه را در دست داشت، تجدید بنا شد و جزو 1200 بقعه در آثار تاریخی ایران جای دارد.
