مردم محلی و گیلک‌ها امامزاده حنفیه را با نام «قل‌قلی» بیشتر می‌شناسند.امامزاده حنفیه یا قل قلی را در راه قزوین – گیلان می توان یافت، در ۱۵ کیلومتری شهر « لوشان» و در روستای مرتفع « بیورزن» . مطابق شجرنامه موجود در بقعه و اعتقاد اهالی، امامزاده محمد حنفیه پسر امام علی(ع) به همراه سید هاشم، پسرش و سید ابوالقاسم حمزه، یکی از پسران امام موسی کاظم(ع) در این محل دفن هستند.
آرامگاه امامزاده حنفیه که از جاهای مذهبی لوشان میباشد را در ارتفاع ۱۰۴۵ متری ساخته‌اند؛ سنگ بنای آن در زمان آل بویه گذاشته شد و در هر دوره این بنا را به نحوی بازسازی کرده‌‌اند، اما ساختمان تاریخی امامزاده در زلزله رودبار سال ۱۳۶۹ کاملا فرو ریخت و دوباره ساخته شد و حالا شکل آن شبیه بیشتر امامزادگانی است که در شمال کشور دیده می‌شود.
بنای بقعه با درها و پنجره‌های فلزی سبز رنگ و گنبد و منره‌های طلایی، هشت‌ضعلی است و از سنگ و گچ ساخته شده و با درهابر روی هم شامل کفش‌کن، یک ایوان وسیع محصور و یک اتاق(یا صحن حرم) است؛ وسط صحن حرم یک ضریح بزرگ چوبی و مشبک وجود دارد که میان آن، سه صندوق چوبی مرقد امامزادگان را پوشانده است؛ چهار دیوار حرم دارای صفه است و چهار نورگیر کوچک مشبک روشنایی بیرون را به داخل منتقل می‌کند؛ اهالی برای این بقعه معجزات فراوان قائلند و برای مداوای بسیاری از دردها از اقصی نقاط گیلان به این بقعه روی می‌آورند.
اندک اطلاعات مربوط به این امامزاده را می‌توان در پورتال استانداری گیلان رودبار پیدا کرد، البته نه با نام امامزاده قل‌قلی یا غلتان، بلکه با همان نام محمد بن حنفیه؛ ولی همین نام عجیب محلی‌اش است که تا به حال توجه خیلی‌ها را جلب کرده و حتا به آن مکان کشانده است، نامی که از روایت‌های دهان به دهان مردم باقی مانده و ظاهرا هم هیچ سند مکتوب و مستندی که تأییدکننده‌ی رفتار مردم در این امامزاده برای گرفتن حاجت‌شان باشد، وجود ندارد.
روایت است به این دلیل، این امامزاده را قل‌قلی می‌نامند که در زمان حیات حنفیه، ایشان داخل چاه می‌افتد یا شاید به چاه انداخته می‌شود، اسب ایشان طناب را داخل چاه می‌اندازد و با غلتیدن، محمد بن حنفیه را بیرون می‌آورد. نقل دیگری هم وجود دارد؛ بین یکی از امامزادگان و کفار درگیری می‌شود و در محلی که به شهیدگاه معروف است، به ایشان (محمد بن حنفیه) ضربه وارد می‌شود و از اسب می‌افتد و به حالت غلتان از آن مکان به محل دفن کنونی‌اش می‌رسد و به شهادت می‌رسد. برای همین سال‌ها است مردمی که به این امامزاده می‌آیند، طبق همین روایت‌ها، مسیری را غلت می‌زنند تا حاجت بگیرند.
براساس کتیبه نوشته شده در ابتدای درب ورودی امامزاده(شهیدگاه)، شب‌های جمعه، روزهای جمعه و بویژه ۲۸ صفرماه کرامات این بقعه به اوج می‌رسد و بیمارانی که به نیت شفا به آنجا می‌آیند باید به شفا اعتقاد داشته باشند و اگر خلوص نیت داشته باشند، به حالت روحانی و شبه خلسه عجیبی می‌رسند و از روی پله‌ها به پائین می‌غلتند و با عنایت الهی شفا پیدا می‌کنند.
