جاذبه های گردشگری و تاریخی بفروئیه

بفروئیه، شهری از توابع بخش بفروئیه شهرستان میبد در استان یزد ایران است.شهر بفروئیه در شمال غربی میبد واقع شده‌است و از سال ۱۳۹۲ از دهستان به شهر تبدیل گردیده است.

جاهای دیدنی بفروئیه

مسجد جامع بفروئیه

مسجد جامع بفروییه یا مسجد “حاجی ملک” در “بفروییه” از توابع شهرستان میبد قرار دارد.مسجد جامع بفروئیه از جمله مساجد جامع میبد با سبک تابستانه ـ زمستانه است که قدمت آن با توجه لوح کتیبه سردر ورودی غربی آن به قرن نهم هجری قمری بازمی گردد. تابستانخانه این مسجد با پوشش گنبدی و شامل ایوانی بلند و در دو طبقه بنا شده است.گرمخانه مسجد که چهره امروزی دارد در ضلع شرقی گنبدخانه با اندکی اختلاف سطح بنا شده ، و گویا در ادوار بعد از ساخت گسترش یافته است.

خانه کدخدای بفروئیه یا خانه حاجی ملک

این خانه توسط فردی بنام حاجی ملک که از اجداد کدخدای بفروئیه است این خانه را همراه با مسجد جامع در اواسط قرن نهم هجری بنا کرده‌است. این خانه دارای دو قسمت اندرونی وبیرونی است. قسمت اندرونی یک بنای چهار ایوانی با حیاط مرکزی است که ایوان جنوبی کشیده ومرتفع آن مشابهٔ خانهٔ برونی در بیده و خانه حسینیان در یزد است.

خانه تاریخی سیدجواد طباطبایی

این خانه در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و دریک پلان چهار ضلعی و به صورت حیاط مرکزی طراحی و ساخته شده‌است. خانه در زمینه معماری نسبت به سایر ابنیه‌های هم عصر خود در شهر از ویژگی‌های شاخص برخوردار و متعلق به زمان قاجار است.

مسجد امام علی بفروئیه

این مسجد کوچک در دوران صفویه بنا گردیده و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

امامزاده ابوالقاسم (علیه السلام)

از دیرباز به عنوان شیخ ابوالقاسم و یا پیر بفروئیه خوانده می شد و بر سردرب ضریح شخصیت مدفون را امامزاده شیخ ابوالقاسم معرفی کرده اند. .اصل بنا شامل پنج باب اتاق و یک رواق و گنبد کوچکی بود که پس از تخریب در سال ۱۳۴۵ مقدمات تعمیر آن فراهم شد و هم‌اکنون به طرز زیبایی بازسازی گشته‌است.

آسیاب آبی بفروئیه

این آسیاب تنها آسیاب باقیمانده بفروئیه است که نیاز به مرمت دارد و در باغ آسیاب (معروف به کوچه آسیاب) واقع شده‌است. آسیاب آبی بفروئیه بر سر راه آب قنات بوده و شامل تنوره، چندین اتاق، انبار گندم و راهروی ورودی است.

موتابی

از گذشته‌های دور صنعت موتابی در شهرهای یزد، بروجرد، همدان، کاشان و بفروئیه رواج داشته و تولیدات این صنعت عمدتاً سیاه چادر، شال چار تخته، جهاز شتر، جوال، طناب مویی و دو نوع نخ مویی یکی به نام ناتو(nato) و دیگری قاتمه (qatma) است، که در دوران رونق روزانه تا ۵۰۰ کیلو تولید و محصول آن به زاهدان، جیرفت، بم، زابل، کرمان و شیراز صادر می‌شد. متأسفانه این صنعت در خطر محو شدن قرار دارد و نیاز به توجه مسئولین و حمایت آنهاست.

صنعت موتابی بفروییه در زمره آثار ناملموس کشور به ثبت ملی رسیده است.